\
\ \
\
\
\
\
\ \
\
Ένα έργο σκοτεινό ζει από φως που πηγάζει από μέσα του. Η Ιστορία του τόπου και η υπέροχη ποίηση της Ασκητικής του Ν. Καζαντζάκη ενέπνευσαν μια κατασκευή που συνδυάζει στοιχεία τα οποία στα χέρια μας έγιναν εργαλεία δημιουργικά.
«…Γεννοβολώ τα φαινόμενα, ζωγραφίζω με πλήθια χρώματα φανταχτερά, γιγάντιο ένα παραπέτασμα μπροστά από την άβυσσο. Μη λες: “Αναμέρισε το παραπέτασμα, να δω την εικόνα!” Το παραπέτασμα, αυτό είναι η εικόνα. Είναι ανθρώπινο έργο, πρόσκαιρο, παιδί δικό μου, το βασίλειο μου ετούτο. Μα είναι στέρεο, άλλο στέρεο δεν υπάρχει, και μέσα στην περιοχή του μονάχα μπορώ γόνιμα να σταθώ, να χαρώ και να δουλέψω. Είμαι ο αργάτης της άβυσσος.»
Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική
Τα εργαλεία:
Γραφές, χαράξεις. Γραφές ρέουν χυτά και διαπερνούν τα σκοτεινά μονοπάτια μιας γνώσης εσωτερικής. Το φως δίνει ψυχή στη χάραξη, τη ζωντανεύει. Κάθε λέξη άλλοτε χαράχθηκε με κόπο στη μαύρη ψυχή ενός «νεκρού» υλικού για να το ζωντανέψει, κι άλλοτε πάλι η φωτιά χάραξε το μέταλλο για να το κάνει λέξεις.
Ο αποδομημένος λαβύρινθος. Μια πύλη, μια πόρτα άνοιγμα στον χρόνο, δίχως έξοδο, δίχως αρχή. Ο λαβύρινθος σαν έννοια. Ο λαβύρινθος προσωπικός, όπως ο χρόνος. Και ο χρόνος λαβύρινθος, δίχως αρχή και τέλος, σπειροειδής, κυκλικός, μη γραμμικός. Ο δικός μας λαβύρινθος. Ο ιστορικός Μινωικός Λαβύρινθος γίνεται σύγχρονος
Συρτάρια ολόκλειστα. Συρτάρια λόγου παλίνδρομα κινούνται, πάντα κλειστά. Η κίνηση ζωντανεύει το όλο. Συρτάρια στεγανά στην ύλη, περατά στο φως και στις λέξεις σύμβολα.
Μηχανή τυπογραφίας. Η πρέσα. Περιστρέφεται συνθλίβοντας το κενό, τυπώνοντας φωτεινές εκτυπώσεις σε ευαίσθητες ψυχές ικανές να ρουφήξουν τον πυκνό ποιητικό λόγο του Ν. Καζαντζάκη.
Μηχανή του χρόνου. Ένα παιχνίδι, μια μηχανή ναυτιλίας για τον άνθρωπο που ψάχνει. Μια βελόνα, μια πυξίδα σκιάζουν, μέσα απ’ το «κλικ» των γραναζιών, σημάδι το σημάδι των χαράξεων κάθε στιγμή που ο άνθρωπος αναμετριέται στη μοναξιά του.
Στοιχεία τυπογραφίας. Ζωντανά ξύλινα τυπογραφικά στοιχεία – σφραγίδες, καταγραφείς ιστορίας γνώσης και πολιτισμού. Στρώσεις μελάνης γραφές ξανά και ξανά κατά τα κέφια του στοιχειοθέτη. Αμπάρα, στη πόρτα, τομή και κλείδωμα.
Τεχνολογία. Οθόνες, παράθυρα τεχνολογίας. Γρανάζια αλγόριθμων και σχέδια παίρνουν ζωή με την επαφή του θεατή με το έργο.